En toen was het vakantie… wat nu?

Zaterdag had ik mijn werkbespreking in het meest benauwde lokaal van het gebouw van de Nimeto. Ik had een knalrood hoofd en het zweet liep in straaltjes van mijn rug (een spijkerbroek was niet helemaal de juiste kledingkeuze). Maar het resultaat was goed: feedback waar ik mee aan de slag kan. Dan is het nu ‘vakantie’, wat moet ik daar nu mee?

Wat betekent vakantie? Iedereen kijkt er altijd naar uit… behalve ik. Het woord komt van het Latijnse vacare wat zoveel als ‘leeg of vrij zijn’. Het is een periode waarin je je gewone werkzaamheden staakt en tijdelijk niet naar school, je werk of je studie gaat. Sommige definities zijn strikter en vinden dat je daarvoor ook op een andere plek moet zijn dan je eigen huis.

Voor mij voelt het meer als ‘leeg’ dan als ‘vrij zijn’. Vakantie geeft mij het gevoel dat ik iets anders zou moeten doen dan normaal, maar ik doe graag de dingen die ik normaal doe, dus waarom moet ik dan iets anders doen? Dat voelt raar. En tegenstrijdig. Ik denk dat ik ook erg bevoorrecht ben en al een heleboel vrijheid ervaar in mijn gewone dagelijkse bestaan.

Toch leg ik mezelf best wel vaak druk op. Het voelt alsof ik die bevoorrechte positie wel goed moet benutten. Er is altijd een stemmetje in mijn hoofd die zegt: ‘Kun je niet nog meer doen?’ en technisch gezien kan dat bijna altijd wel, want ik lanterfant er in het dagelijks leven heel wat op los (was lummelen niet een belangrijk onderdeel van het creatieve proces?). Dus dan push ik mezelf maar weer. Ik krijg dan ook iedere werkbespreking te horen: ‘Wat heb je veel’ en het voelt voor mij altijd als ‘te weinig’.

Ik denk dat vakantie voor mij meer zit in ‘dingen maken en uitproberen die niets hoeven te worden’. Een keertje schilderen in plaats van naaien, gewoon een tekening maken van een mooie plek (ergens anders zijn helpt wel). Een beetje snuffelen aan een andere techniek. Hoe werkt eigenlijk macramé? Of spinnen? Mezelf een andere weefsteek leren. Iets maken dat in eerste instantie niet bedoeld is om mee naar een werkbespreking te nemen.

Jullie vallen natuurlijk ook direct over die toevoeging ‘in eerste instantie’ want die geeft ruimte om toch weer iets serieus te worden. Ja duh! Ik ben niet gek. Ik ben op dit moment kleine (denk 8×12 cm) stoffen werkjes aan het maken. Wat kan ik eigenlijk aan mijn collages toevoegen met borduurtechnieken? Wat voegt wol erop toe? Ze zijn bedoeld als oefenmateriaal, als safe spaces om dingen uit te proberen. Maar mocht ik er uiteindelijk erg tevreden over zijn, dan ga ik ze echt wel meenemen. 😉

En ik kreeg van die feedback ook gelijk een paar ideeën. Waarvan er eentje – een voor mijn doen vrij groot werk – in mijn hoofd blijft rondspoken. Ik ben al begonnen met de voorbereidingen, heb zelf een paar schetsjes gemaakt.  Waarom wachten met uitvoeren? En het hoeft niet vandaag af he, september is nog ver weg. Ik kan gewoon heel casual alvast wat beginnen (ja ja..)