Het belang van lummelen

Vanmorgen had ik zo’n ochtendje: ik hoefde niets, had ook geen verwachtingen van iets dat er perse uit mijn handen moest komen. Gewoon een beetje frutten, lummelen, mindless met papiertjes en stukjes stof schuiven. Een beetje opruimen, een beetje rommel maken. Soms vind je dat alles een bedoeling moet hebben, maar juist niets doen is ook belangrijk.

Mijn werktafels liggen bezaaid met overblijfselen van de projecten waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Papiertjes, stukjes wol, pas geverfde stukken stof in verschillende scharkeringen van geel tot groen (berkenblad levert leuke dingen op). Ik heb vanmorgen alle tijd. Ik hoef niets. Dus ik begin dingen bij elkaar te zoeken en in verschillende opbergdozen te stoppen. Een muziekje op.

Ik laat materiaal door mijn handen glijden. Soms leg ik even een stukje opzij. Daar kan ik straks misschien iets mee. Mijn vingers voelen, mijn ogen kijken. Ik stop en staar een tijdje uit het raam. Ik zie de merel in de tuin. Het is weer kouder vandaag en minder zonnig. Ik trek mijn vest om me heen.

Meestal heb ik een plan. Ik heb dingen die ik wil doen. Ik heb doelen die ik van mezelf moet halen. Projecten om vooruit te brengen, dingen om vast te naaien, te tekenen of te verzinnen. Nu even niet. Er komt een rust over me. Ik voel mijn schouders ontspannen. Mijn hoofd is leeg. Mijn tafel wordt ook leger.

Het schijnt goed zijn om af en toe even niets te hoeven. Een (half) dagje niets doen, geeft je tijd om zowel fysiek als mentaal te herstellen. Ik lees dat er een ‘ander’ deel van je hersenen actief wordt als je niets doet. Het zorgt ervoor dat je je later weer beter kunt concentreren, je meer kunt relativeren én dat je creativiteit wordt bevorderd.

Juist als je NIET moet creëren heb je grote kans dat er toch wat ontstaat. Dat is een hele mooie, maar soms ook vervelende paradox. Wil je perse wat maken, lukt het vaak niet door de druk die je erop legt. Mag je gewoon maar wat pielen van jezelf, dan is de kans op een creatieve doorbraak veel groter (alleen dan moet je weer niet gaan pielen en ondertussen toch verwachten dat je een meesterwerk gaat maken). Onder de douche ontstaan de beste ideeën zeggen ze altijd. En dat komt dus hierdoor.

Na een paar drukke weken is het fijn om gewoon een beetje aan te rommelen. Op mijn bureau liggen stukken die ik uit een boek over Wales geknipt heb. Ze zeggen me niet meer zoveel. Dit project voelt een beetje over. Alle stukjes die er nog liggen componeer ik tot een collage, een werkje waar ik geen oordeel over heb. Ik plak het nog niet vast.

Ander collagemateriaal ruim ik op. Ik gooi wat weg. Ook wat draadjes. Maar even later haal ik die weer uit te prullenbak. Ik weet iets wat ik daar nog mee kan doen. Er begint wat te tintelen. Vandaag geen meesterwerk gemaakt in mijn lummeltijd, maar wel het gevoel dat ik de batterij een beetje heb kunnen opladen.