Angst voor de lege pagina

Eigenlijk dacht ik dat ik hier al overheen was: die angst voor de maagdelijk lege witte pagina, maar het blijkt niet zo te zijn. Deze (korte) vakantie naar Marseille werd ik toch weer getroffen door dit verschijnsel, dat velen van jullie (gelukkig) wel zullen herkennen 😉

Toch? Ik hoop niet dat ik de enige ben. Dat je zo’n mooi leeg vel voor je hebt liggen en je maar niet tot beginnen komt. Het papier was zo duur, wat als je het verpest, misschien is het idee niet goed, moet je het mooie papier nog maar even bewaren. Je merkt dat je het beginnen uitstelt, liever een oud klein papiertje pakt. Ja, dan weet je dat je het hebt…

Deze keer werd ik erdoor getroffen toen ik een paar dagen met de familie naar Marseille was. Ik heb bij de vorige trip mijn vakantieschetsboek vol getekend, dus deze keer mocht het nieuwe boek mee. Dit schetsboek heb ik al een paar jaar geleden speciaal gekocht omdat het me zo’n mooi reisschetsboek leek. De pagina’s zijn net wat dikkere (kan ook met aquarel) en wat langwerpiger (mooi voor vergezichten) en het is gewoon een heel mooi boekje. Hij is handgemaakt en met een mooie voorkant.

Te mooi?

Al op de eerste dag, tijdens een wandeling langs de zee, schoot ik een foto waarbij ik dacht: leuk voor in het vakantieboekje. Maar in ons gehuurde appartement voelde ik me ‘te moe’ om te tekenen. Dat kan natuurlijk. Zeker bij zo’n korte vakantie waarin je veel wilt zien. Dan ben je gewoon vaak moe. Maar iedere avond? En ik had wel tijd en zin om te naaien. Zelfs op de terugweg – een lange tijd in de trein en mijn boek was uit – kreeg ik mezelf niet aan het tekenen. Nu was mijn excuus: de trein beweegt te veel.

Angst voor een leeg wit vel is eigenlijk hetzelfde als de angst om te mislukken. Of om je werk te laten mislukken, het vel te verpesten. Hoe erg zou het zijn als een papier geen meesterwerk opleverde, maar ‘alleen’ plezier / oefening of leuke tijdsbesteding zou geven? Is dat niet ook waardevol én veel meer voorkomend dan een meesterwerk? Zou het niet nog veel meer zonde zijn als er nooit iets met dat papier gedaan wordt?

Bij mij werd de angst nu getriggerd doordat het ook nog eens de eerste tekening in een nieuw boek is. In zo’n reisschetsboek – in alle schetsboeken trouwens –  zitten goede en mislukte tekeningen broederlijk bij elkaar. Dat hoort bij een schetsboek. Dus ik MAG deze eerste tekening ook gewoon laten mislukken. Dan gebeurt er verder niets. Alleen in een museumzaal hangen alleen maar gelukte werken (en eigenlijk is zelfs dat discutabel), op alle andere plekken vind je van alle kunstenaars een heleboel verschillend werk: goed, slecht en alles ertussen in.

Er is natuurlijk maar één oplossing, één remedie tegen deze angst: gewoon beginnen. Zet gewoon rigoureus de eerste streep, maakt niet uit waar of hoe: misschien is het zelfs het beste als hij VERKEERD is. Dan heb ik dat ook gelijk gehad. Just do it!