Volg je nieuwsgierigheid

Ik vertelde al in een eerder blog dat ik bezig was met Creative Shift van Sally-Ann Ashley. Dit gaat niet zozeer over de techniek van het schilderen maar meer over de achterliggende mindset. Ze reikt verschillende tools aan, die je kunt gebruiken om je creatieve proces te boosten. Eentje die voor mij zowel heel belangrijk als heel gevaarlijk is is: follow your nudge: volg je nieuwsgierigheid.

Follow your nudge betekent niet zoveel meer als: doe wat je op dit moment je aandacht trekt. Je geeft jezelf niet altijd toestemming om ‘nudges’ te volgen. Ze passen niet altijd in waar je mee bezig bent, lijken een zijsprong, maar volgens Sally-Ann is het juist belangrijk om dit soort ‘oppoppende ideeën’ wel te volgen. Daardoor kom je op onbekend terrein en dat gaat je altijd wat opleveren.

Het volgen van een nudge geeft je niet direct een antwoord of een pasklaar nieuw element of inzicht. Ga op zoek naar hoe het je dienen kan. Heb je het gevoel dat je meer met  blauw wilt schilderen, doe het gewoon en kijk wat het je oplevert. En dan merk je misschien dat je blauwe lijnen mooi vind. Geen idee wat je daar dan weer mee moet, maar er komt een dag dat die kennis op zijn plek valt.

Een nudge geeft je een idee van iets wat je zou willen onderzoeken. En als je dan uit dat onderzoek een aantal volkomen random dingen hebt ontdekt, dan leg je die weer onder een laagje humus in je achterhoofd. Daar kunnen die flinters van ideeën verder groeien en op een dag komen daar dan weer nieuwe dingen uit. Geef het wel een beetje tijd.

En soms wordt het niets. Dan heb je een lijntje gevolgd om erachter te komen dat het niets voor jou is. Ook dat is geen verloren tijd. Weten dat je dingen niet interessant vind, is ook belangrijke informatie. Sally-Ann zegt dan: ‘Things will show in your work if it needs to be there. Trust your intuition. Don’t rush.’

Mezelf de vrijheid geven om dingen gewoon te doen, te volgen wat er in me opkomt en dat niet altijd gelijk analyseren, is voor mij heel belangrijk. Mijn neiging tot zelfreflectie is verrijkend (ook voor het voortbestaan van dit blog) maar af en toe werkt het beperkend. Het is goed om alles wat ik van mezelf verwacht wat meer open te houden. En niet overal gelijk een conclusie aan te willen verbinden. Ook het mezelf toestaan dat niet alles iets hoeft te worden of ergens toe moet leiden vind ik fijn.

Maar mezelf toestaan om mijn nieuwsgierigheid te volgen, geeft wel weer gelijk het probleem dat ik naar ZO VEEL dingen nieuwsgierig ben. Als alle opties open liggen, raak ik snel verlamd door alle mogelijkheden die ik dan voor me zie. Niet meer mijn focus zo streng op het beter leren tekenen en schilderen geeft zoveel opties en mogelijkheden dat ik er licht duizelig van word. En dan heb ik het dus vooral voor de techniek, het hoe. Over het wat heb ik ook veel ideeën, maar daar zijn de Girls with Guns en landschappen wel redelijk leidend op dit moment.

Zo rond mijn vijftigste verjaardag (4 augustus) merk ik dat ik ook wel een beetje denk: ja leuk, maar als alles weer op tafel ligt, dan kom ik nooit vooruit. Waar ben ik nu in hemelsnaam naartoe aan het bewegen en wanneer kom ik nu eens ergens verder mee? Misschien is het ook voortgang te noemen als ik mezelf minder restricties opleg, vrijer laat denken en meer mogelijkheden zie, naast het klassieke schilderen en naar de werkelijkheid tekenen. Ik voel me ook vrijer, meer open.

De sterkste nudge die ik voel is toch wel om meer met stoffen te werken: naaien, borduren of weven te combineren met schilderen. Ik weet niet wat, maar daar voel ik wel een sterke pull. Het brengt ook een combinatie van dingen die ik altijd al leuk vond om te doen. Lagen van verschillende technieken over elkaar, door elkaar, naast elkaar met hetzelfde onderwerp?

Resultaat is dat ik deze zomer dus een ‘zomerhobby’ heb en mezelf weeftechnieken aan het bijbrengen ben. Youtube filmpjes kijken met verschillende technieken, patronen en toepassingen. Nieuwe pinterest borden en nog meer nieuwe ideeën…