Hoe gaat het eigenlijk met de Girls with guns?

De afgelopen weken heb ik geprobeerd om me op de Girls with Guns te focussen. Ik heb een aantal foto’s gekozen om op door te werken en meerdere schetsen gemaakt. Ik wilde de foto’s allemaal op dezelfde manier aanvliegen en tot een eindresultaat brengen. Ik merk dat ik dit moeilijker vind, dan ik had gedacht. Ik heb zo’n duidelijk concept, maar op de een of andere manier werkt het niet.

De afgelopen weken heb ik voor mezelf het thema zo smal mogelijk geprobeerd te maken: alleen Amerikaanse vrouwen, ruwweg van rond 1900, de foto in een studio gemaakt. De vrouwen in kleur, het wapen – vergroot – in zwart / wit. De handen vergroot en abstracter gemaakt. Het gezicht en de cowboyhoed weinig ingevuld of wit gelaten. Spelen met structuren. Daar zet ik op in.

Hoe dan? Ik zou een raster kunnen gebruiken en dat op de jurk van de girl verven. Misschien met vitrage, dat is dan ook al een stof. Ik heb eerst de jurk overgetrokken op overtrekpapier en daarmee de juiste vorm uit de stof geknipt. Verf op de stof via de gelly plate gedaan en een keertje proefdrukken. Eigenlijk vind ik de structuur die op de gelly plate achterblijft mooier dan die van de stof zelf (dus de gaatjes ipv de draadjes, zie filmpje 😉), dus druk ik de gelly plate op de jruk.

Het resultaat vind ik best leuk, maar niet mindblowing. Ik voel me vooral een beetje down over dit project. Ik heb een strategie, probeer dingen uit maar ik voel het niet. Het ziet er allemaal een beetje hetzelfde uit. Het is op afstand, te bedacht, te weinig ik. Het voelt als een invuloefening. Zucht. Wat moet ik doen? Is dit wel het juiste project? Moet ik ermee stoppen? Ik heb ideeën genoeg, kan ik me niet beter ergens anders op richten?

Maar dan denk ik: nee! Ik heb gezegd dat ik de komende maanden mijn focus op dit idee zou houden. Dat het niet precies volgens plan gaat, is geen reden om het weer te laten schieten. DAT HOORT ER BIJ!! Ik moet niet met iets anders overnieuw beginnen maar uitzoeken hoe ik de girls dan wel wil afbeelden. Blijkbaar ben ik ergens al te veel over het resultaat na gaan denken en te weinig gewoon dingen aan het uitproberen. Wat als ik het weer meer open gooi? Misschien kom ik er dan ook achter wat het nu eigenlijk is dat mij erin raakt.

Waarom alleen maar die Amerikaanse dames (die ook nog eens vrij vaak dezelfde vrouw is)? Ik heb ondertussen veel meer foto’s van vrouwen met geweren. Daar zitten hele interessante beelden tussen. Wat als ik geweren toevoeg in situaties / foto’s waar je die ook niet zou verwachten. Wat als ik mezelf met een geweer afbeeld? Mijn relatie tot geweld? Of misschien helemaal geen girl en alleen het geweer gecombineerd met een ‘vrouwelijk’ materiaal zoals wol of borduurgaren. Wat levert dat op?

Langzaam word ik weer steeds nieuwsgieriger. Ik voel het weer borrelen en krijg zin om dingen uit te proberen. Terug naar de tekentafel…