Mijn eerste objecten

Bij mijn werkbespreking in december kreeg ik de tip om ook de meer ruimtelijke kwaliteiten van textiel te onderzoeken. Mijn uitwerkingen waren allemaal op het platte vlak. ‘Mag het ook sculpturaal worden?’, vroegen ze me. Omdat het niet de eerste keer was, dat ik die opmerking kreeg, dacht ik: ‘Misschien moet ik het toch gaan onderzoeken…’

Tot dat moment had ik veel weerstand tegenover ruimtelijk gaan werken. Ik probeerde de mogelijkheden een beetje beperken door 3D te negeren, dacht dat ik niet handig en vaardig genoeg zou zijn om dat technisch voor elkaar te krijgen. Mijn vormen worden ook eerder platter dan ruimtelijk. Ruimtelijk klonk moeilijk én onoverzichtelijk én misschien ook wel een beetje tegennatuurlijk (voor mij).

Maar bij textiel zijn er wel veel begrippen te verzinnen die met ruimtelijkheid te maken hebben en die me aanspreken. Denk bijvoorbeeld aan dat kleding van textiel is (ik heb altijd een grote liefde voor kostuumgeschiedenis gehad), dekens waar je je in kunt verstoppen, die je warm houden en helpen ontspannen. Plooien, rimpelen, vouwen, kreukelen… Ik kreukelde één van mijn platte werken en het bleef vanzelf overeind staan. Nice!

Op een gegeven moment had ik platte vormen uit stof geknipt en die wilde ik meer reliëf geven door er vulling achter te naaien. Toen ik daarmee bezig was bedacht ik dat ik er ook ijzerdraad in zou kunnen stoppen zodat ik de vorm later meer zou kunnen manipuleren. I like! En wat als ik er een achterkant van een hele andere stof aan maak? En zo ontstond al doende een klein wat gedrongen objectje in 3D.

Ik heb de naden met een festonsteek dicht gemaakt, zodat het stiksel gelijk ook een toevoeging wordt aan het uiterlijk van het object. Toen alle naden dicht waren heb ik de vorm gebogen tot ik tevreden was over het resultaat. Ik wilde dat je van alle kanten ergens ook een stukje van de andere stof zou kunnen zien. Ik heb de vulling niet overal even dik gemaakt, zodat er voldoende ruimte is om te vervormen.

Toen dit object klaar was, voelde ik me echt hyped. Veel van wat ik belangrijk vind en waar ik mee bezig ben geweest zit erin. Denk aan vorm en restvorm en hoe die samen kunnen werken, zichtbare afwerking, rafelrandjes, het toestaan en zelfs omarmen van imperfectie, handwerk, repetitie en afwisseling, verschillende soorten stof die elkaar versterken, afgestemde kleuren.

Bij een tweede object ben ik wat groter gegaan en heb ik een aantal delen opgevuld met een andere stof. Hierdoor is de vorm grilliger geworden en is er een extra contrast ontstaan. Uiteindelijk is deze een beetje topzwaar geworden, waardoor hij makkelijker omvalt. Ik zit erover te denken om er extra gewicht in te stoppen waardoor hij dan hopelijk minder snel omvalt. Een volgende technische hobbel om te nemen 😉

Deze twee objecten geven me een heleboel inspiratie. Ik heb in mijn hoofd allemaal ‘wat als vragen’ en dat is altijd goed nieuws. Wat als ik twee van dit soort vormen laat samensmelten? Wat als ik zo’n vorm combineer met allemaal kleine vormen? Wat als… ja, dat zien jullie vanzelf 😉