Onthaasten voor een beter resultaat

Bij mijn laatste werkbespreking waren de docenten best positief over mijn werk. Vooral mijn stoffen werk vonden ze interessant. Een aantal grote tekeningen, die ik naar aanleiding van mijn laatste challenge heb gemaakt., vonden ze veel te haastig gemaakt met te weinig intentie. Dat ze dat eruit haalde, vond ik wel erg treffend. Ik maakte ze voor de challenge (30 grote tekeningen in 6 weken) waarbij ik al merkte dat ik de tijd erg krap voelde voor zoveel werk. Ik heb er zelfs al één weggegooid omdat het door haast nergens op sloeg.

Ik heb vaker last van een gevoel van haast. Er is nog zoveel te doen! Deels komt dat doordat ik pas na mijn veertigste ben begonnen met schilderen en tekenen. Ik heb het gevoel dat ik nog zoveel moet inhalen en dat moet SNEL anders ben ik te oud. Ik heb nog zoveel te ontdekken! Moet ik niet meer, vaker, sneller, groter? En dan ga ik haastig door naar een (eind)resultaat.

En dat ik zoveel leuk vind, werkt die haast in de hand. Snel verder, want er is nog zoveel meer dat ik leuk en interessant vind, nog meer waar ik nieuwsgierig naar ben. Dus het mag allemaal niet te veel tijd kosten, want dan kom ik niet aan het volgende toe. Ik wil steeds maar weer door naar wat er verderop mijn weg te vinden is. Soms word ik echt moe van mezelf…

Ook met gitaar spelen krijg ik vaak het commentaar dat ik niet zo haastig moet spelen. Dan speel ik de makkelijke stukjes te snel (in de hoop om meer tijd voor de moeilijke stukken over te hebben, alsof dat zo werkt in de muziek…). Heel vaak til ik mijn vingers te vlug op (snel door naar de volgende greep), waardoor alles staccato gaat klinken in plaats van aan elkaar gebonden. ‘Neem je tijd’, zegt mijn docent dan.

Haast is contraproductief

Als ik even google op de psychologische achtergronden van haast, leer ik op psychologievansucces.nl dat haast een natuurlijk beschermingsmechanisme is die ervoor kan zorgen dat je in de werkstand schiet, dat je ‘aan’ gaat en dingen gaat doen. Maar ook dat haast stress kan veroorzaken en ervoor zorgt dat je jezelf én interessante dingen voorbij loopt. ‘Als je haast hebt, verplaatst de aandacht van jouw handelen zich naar het doel van die handeling. Het voltooien van de actie is het enige wat telt. De aandacht voor de handeling zelf verdwijnt.’

De site vervolgt: ‘Haast is in de meeste gevallen contraproductief. Je gaat er niet sneller door, maar langzamer. Ga maar eens proberen zo snel mogelijk de krant te lezen, of een boek. Je krijgt er weinig van mee. Dat maakt dat de schoonheid van het mooiste detail langs je heen gaat. Zo gaat dat bij het lezen van een boek, maar ook bij de ervaring van het leven zelf. Haast maakt dat je sneller wilt gaan dan je natuurlijke tempo. Het leidt tot het maken van de verkeerde keuzes.’

Eigenlijk snijd ik mezelf dus in mijn vingers door zo te jakkeren. Daar waar je aandacht geeft, iets met intentie doet, ontstaan er juist authentieke dingen. Door mezelf geen tijd te gunnen om er wat langer over na te denken, gun ik mezelf ook niet het beter doorgronden van de dingen die ik doe en maak. Juist de weg is het meest interessante gedeelte van de reis. En ja het is (leuk) spannend om te ontdekken wat er om de hoek is, maar als je daardoor niets van het landschap ziet, mis je wel iets.

Dat stukje van sneller gaan dan je natuurlijke tempo raakt me ook. Ik ben van nature iemand die even tijd nodig heeft om de dingen te verwerken. Vraag je me om op stel en sprong een keuze te maken, dan weet ik meestal niet wat ik moet zeggen. Geef me even de tijd om tot een antwoord te komen, dan kom ik met een antwoord waar we allebei meer aan hebben.😉

Dan is het ook nog zo dat je creativiteit helemaal niet kunt haasten. Je moet ideetjes soms een tijdje laten groeien. En vaak moet je eerst van alles uitproberen voordat je weet hoe je dan zo’n idee kunt laten bloeien. Daar heb je tijd en ruimte voor nodig. Pauze is geen verloren tijd, het is tijd waarin je jezelf oplaad, dingen verwerkt en jezelf open zet voor alle mogelijkheden.

Hoewel mijn haast vooral voort komt uit enthousiasme, lijkt het me toch een goed idee om mezelf wat meer rust en ruimte te gunnen.