Krabbé zoekt Kahlo

Toen ik zag dat Jeroen Krabbé dit keer Frida Kahlo als uitgangspunt voor zijn kunstserie had uitgekozen dacht ik: ‘Eindelijk een vrouw!’. Na kunstenaars als Picasso, Van Gogh en Gauguin eindelijk een vrouw. En dan Frida Kahlo. Ik las eerder haar biografie en bezocht haar huis in Mexico City. Een bijzondere vrouw met een bijzonder oeuvre.

Tijdens mijn studie kunstgeschiedenis in de jaren negentig raakte ik geïnteresseerd in vrouwelijke kunstenaars. Gedurende de eeuwen zijn ze er altijd geweest, vaak een beetje op de achtergrond, als assistente in het atelier van haar vader of echtgenoot. Bijna nooit de waardering krijgende voor de kwaliteit van haar werk. Vanuit de feministische hoek kwam er in de jaren tachtig steeds meer aandacht voor dit soort vrouwelijke kunstenaars. Ik las dat en vond dat zeer interessant.

Ik las over Frida Kahlo, Berthe Morisot, Artemisia Gentileschi, Suzanne Valadon, Charley Toorop. Heb mijn scriptie ook geschreven over Maria Bilders – van Bosse, een vrouwelijke landschapsschilder die tegen de heersende ideeën van haar stand (haar vader was minister) een eigen pad als professionele kunstenaar ambieerde. Een bedaagde rebel vergeleken Frida Kahlo.

Frida had wel het geluk net wat later geboren te zijn. In 1907 om precies te zijn, zeven jaar na het overlijden van Maria BIlders – van Bosse in 1900. Een nieuwe eeuw waarin er voor vrouwen veel meer mogelijk gaat worden (al kun je nog steeds niet zeggen dat het totaal niet meer uit maakt of je als man of als vrouw geboren wordt). Frida had ook haar karkater mee. Marie was plichtgetrouw, aan haar talent, maar zeker zo veel aan haar vader en haar echtgenoot. Ze nam genoegen met een plaatsje in de schaduw. Frida schitterde zelfs in de schaduw.

Tv-programma

Ik moet eerlijk bekennen dat ik van de vorige series van Jeroen Krabbé alleen stukjes heb gezien. Ik denk dan als kunsthistoricus het meeste wel te weten wat hij me zou kunnen vertellen over kunstenaars als Picasso op Van Gogh. Wat wel leuk is, is dat hij het kunsthistorische verhaal combineert met een soort reisverslag, waarbij je informatie hoort over de kunstenaar op de plek waar hij of zij dat mee maakt.

Jeroen Krabbé zoekt een mooi plekje op, tikt op het boek dat hij onder zijn arm heeft en begint vol enthousiasme te vertellen. Een beetje als de acteur die hij ook nog steeds is: hij leeft zich helemaal in. Hij schetst de scenes die met de omgeving te maken hebben. Soms zie ik het helemaal voor me, soms vind ik hem een beetje te extatisch en haak ik af. We zien schilderijen van Kahlo op reproducties.

Hij vertelt het verhaal niet aan de tv-kijker, nee hij vertelt het tegen een onzichtbare vrouw. Ik heb totaal gemist wie zij is. Volgens mij is ze ook niet geïntroduceerd. Ze heeft geen naam en blijkbaar ook geen lichaam, alleen een stem. Ze is een soort van aangeefster vanuit de coulisse. Vaak stelt ze vragen waarop Krabbé kan uitweiden over iets dat hij gelezen heeft (hij schijnt veertig boeken te hebben gelezen ter voorbereiding) en soms wijst ze hem terecht. Iedere aflevering word ik nieuwsgieriger naar wie die vrouw is, en irriteert het me iets meer dat er steeds een beroemde man in beeld staat terwijl een vrouw zonder identiteit buiten beeld als aangever dient. Wat zou Kahlo daar van gevonden hebben?

Frida Kahlo (1907 – 1953) is met haar uitgesproken karakter en haar kleurrijke leven een personage dat zeker een serie kan dragen. Op haar achttiende onderging ze een uiterst pijnlijk busongeluk waar ze lang van moest revalideren. Haar leven bevat beroemde lovers (zowel mannen als vrouwen), hartstocht en pijn. En natuurlijk een heel persoonlijk en uniek oeuvre. Krabbé kan zich uitleven op de sappige verhalen die er over haar leven en werk te vertellen zijn.

Het is leuk om ook de serie ook op internet op te zoeken. Op de site vind je achtergrond verhalen (bijvoorbeeld over de muziek, gecomponeerd door Guido Heeneman) en extra beeldmateriaal. In afleveringen van 25 minuten blikt Krabbé samen met de regisseur Richard den Dulk terug op de afleveringen. Richard is nu de aangever (en die mag dus wel in beeld!!). Dit napraten en achter de schermen kunnen kijken, vind ik bijna leuker dan de normale afleveringen.

Heb jij ook gekeken? Benieuwd wat jij ervan vindt.