Mijn eerste expositie!!

In de boven ruimte van De Wijngaard, een verzorgingshuis in Bosch en Duin, heb ik gisteren eenentwintig eigen werken opgehangen. Ze zijn daar tot eind december te zien. Het is echt super tof om mijn werk zo bij elkaar aan de muur te zien hangen. Het voelt heel echt!

Hoewel de laatste tijd de expositie een beetje ondergesneeuwd werd door de interne verhuizing (mijn nieuw atelier is zo nice!!) en perikelen die niets met kunst te maken hebben, begon ik me er vorige week weer meer op te focussen. Toen ik eenmaal zeker wist dat ik genoeg werk had, ben ik gaan inlijsten (je wilt niet weten naar hoeveel Actions ik geweest ben), titels verzinnen en prijslijst maken.

Gisterochtend reed ik, lichtelijk zenuwachtig maar ook vol enthousiasme naar De Wijngaard. Daar werd ik verwelkomd door Sanne Westendorp, zij coördineert o.a. de tentoonstellingen in het huis. De kunstenaar die beneden exposeert, was al aan het inrichten. Ik herkende haar: Petra. Zij is ook van De Toets. Heel leuk om haar hier te zien en meer van haar werk te leren kennen. En een bekend gezicht was fijn 🙂

Met al mijn spullen naar boven. Sanne liet even snel zien op welke wanden ik mijn werk kon ophangen. Daarna was het aan mij om zelf te kiezen wat waar en het daarna ook zelf op te hangen. Aan de gang, waar mijn werk nu hangt, zitten een aantal gezamenlijke faciliteiten voor de bewoners – zoals de bibliotheek en beweging – en een aantal kantoren. Er liepen meer mensen, zowel bewoners als personeel, over de gang, dan ik had gedacht.

Het is grappig hoeveel aanspraak ik gelijk had. Mensen waren nieuwsgiering naar het nieuwe werk, vonden het leuk dat er weer iets nieuws kwam te hangen. Ik realiseerde me toen pas dat, als je redelijk aan huis gebonden bent, het nog belangrijker is hoe dat huis er uit ziet. Het is echt een goed initiatief om regelmatig nieuwe werken op te hangen. Je zag hoe het voor een beetje reuring zorgde, voor iets om naar te kijken en je in te verdiepen.

De Wijngaard bestaat uit aan elkaar geschakelde vierkante blokken, die een beetje verspringen. Daardoor heb je soms smallere en dan weer bredere gangen. Mijn ruimte bestaat uit een hal, de plek waar de kopieermachine staat en dan nog twee ruimere delen van de gang, waar meerdere ruimtes op uit komen. Soms is er plek voor een enkel werk, maar vaker is er ruimte voor een groepje.

Ik heb allemaal landschappen opgehangen. Een aantal olieverf op doek, maar de meeste in een lijst. Van te voren had ik een aantal manieren bedacht waarop ik het werk zou kunnen splitsen. Ik kon het groeperen qua onderwerp: zee, bergen, weggetjes, weerspiegelingen. Of op plek: Mallorca, Schotland, Frankrijk, Nederland. Maar ook op grootte en op materiaal. En ik had meer dan twintig werken meegenomen, zodat ik nog wat extra materiaal had om mee te schuiven.

Eerst heb ik bekeken of er dingen waren die perse op een bepaalde plek moesten. In de eerste hal bijvoorbeeld was een grote muur met plek voor twee grotere werken. Ik heb maar twee (relatief) grote werken in de aanbieding. Dus die moesten eigenlijk wel daar. Boven de kopieermachines paste alleen liggend werk, dus daar zag ik de twee aquarellen met wolken boven zee gelijk voor me. Enkele andere plekken vroegen juist weer een verticaal werk dus dat was dan ook snel beslist. 

En zo vielen alle werken op zijn plaats. De zeegezichten bij elkaar, de buitenlandse landschappen in olieverf en de wat zachtere aquarellen. Ik wilde het liefste werken naast elkaar op gelijke hoogte en met een prettige afstand ertussen (niet te ver uit elkaar maar ook weer niet te dicht). Het was een hele klus om dat op een ongestuukte muur, met een ophangsysteem dat uit schakels bestaat voor elkaar te krijgen. Gelukkig kon ik ook veel werken aan een moderner systeem hangen. Dat bestond uit een soort dikke visdraad met een schuifbaar haakje dat je kon vastklemmen.  

Titelbordjes met kneedgum eronder plakken. Alles nog een keer nalopen. Dragen en schakels achter de werken wegwerken, boekenleggers op de leestafel aan het begin neerleggen, alles nog een keertje nalopen. Ik bleek één titelbordje vergeten te zijn. Ik heb al twee excursies gepland (met familie en met mijn schildervriendinnen), dan kan ik dat bordje nog toevoegen.

Om één uur ging ik moe maar voldaan naar huis. Alles hangt: mijn eerste expositie is een feit (juichende smiley!!)